Nocne pisanie i nocne malowanie w Kocikowej Dolinie

Nocą...

Lubię kiedy normalni ludzie śpią, kiedy nikt ode mnie niczego nie oczekuje, kiedy nic mnie nie rozprasza i mogę pobyć w tym swoim świecie...

No może kot, który akurat urządza sobie toaletę przed snem na środku pokoju.

Trochę należy mi się opieprz za niesystematyczność w pisaniu i publikowaniu, bo to, że nie piszę często, nie znaczy że nie dzieje się nic...

Wręcz przeciwnie, dzieje się dużo więcej i w pewnym momencie zastanawiam się jak to pukładać.

Remont swoją drogą. Parter w połowie nie istnieje.

Od zawsze chciałam być człowiekiem wolnego zawodu.

Dobrze brzmi, prawda?

Sama sobie sterem i okrętem...

Do sterów to ja zawsze byłam pierwsza, intuicyjnie rozpoznaję kierunek, w jakim mam podążać. Będąc kobietą, która nie lubi ram ani ograniczeń, mapę tej wyprawy będę tworzyć sobie w trakcie tego rejsu.

Uchylę dziś rąbka tajemnicy.

O Kocikowej Dolinie

Kocikowa Dolina zaistaniała sobie kiedyś w mojej głowie.

Pomyślałam, żeby nadać jakiś kształt temu, co w zaciszu domowym pozwalało rozwijać tą część mnie, która się właśnie budziła.

Po jakimś czasie wpisała się w blogowy świat, gdzie została przyjęta z życzliwością. 

Dobre słowo to woda na młyn.

Sporo tej wody upłynęło od tamtego czasu.

Wszyscy, którzy tu zaglądali i odwiedzają mnie do dziś, przyczynili się, do rozwoju tego miejsca i równocześnie do mojego własnego rozwoju.

To Wy mi na to wszystko pozwoliliście, za co dziekuję z uśmiechem.

Na wszystko jest odpowiedni czas i nigdy nie jest na nic zbyt późno.

Dziś  Kocikowa Dolina coraz wyraźniej rysuje się na planie fizycznym.

O tym jednak nieco później, obiecuję :)

Coś malowanego...

Zawsze starałam się łączyć tekst z wizją

Nocne pisanie, takie trochę w skrócie miało być, wyszło jakieś dłuższe.

Co ja tu dziś mogę na tę okoliczność zaprezentować?

Pewnie wszystko, biorąc pod uwagę godziny, w jakich powstają, moje z pasji tworzone i potrzeby serca malowane dzieła przeróżne...

Po namyśle stwierdzam, że pokażę Wam kota... 

Pasuje?
Znacie go?
Taaak... dobrze myślicie, to ten kot, z tej krainy właśnie :)
Zawsze chciałam się z nim zmierzyć, a autorowi pierwowzoru czapki z głów za pomysł.

                                   Pozdrawiam nocą... jak nocne pisanie, to nocne - Kasia