listopada 30, 2017

O podróży życia zapisanej na porcelanie i o podróży w swój własny rozwój

O podróży życia zapisanej na porcelanie i o podróży w swój własny rozwój

Nostalgia w odcieniach błękitu


Dziś moja przygoda z błękitami, lazurami i turkusami, o których wspominałam tutaj jakiś czas temu, dobiegła końca.
Właśnie dziś, wypuszczone z moich dłoni, czyjeś zwizualizowane marzenie... trafiło do rąk rozmarzonej właścicielki.  
Trafiło do kogoś, dla kogo maluje się jeszcze piękniej, niż pięknie, bo do kobiety o ogromnej wrażliwości, która swoimi opowieściami, zdjęciami i entuzjazmem, przyczyniła się do pobudzenia mojej wyobraźni.
Ogromna odpowiedzialność spoczywa na twórcy, gdy podejmuje się takiego zadania.
Nigdy nie wiem jaki będzie efekt końcowy i czy wstrzelę się w czyjś gust... W takich chwilach pomaga mi moja intuicja i często cała masa otrzymanych odpowiedzi.

W najśmielszych snach nie przypuszczałam, że podróżując wraz z innymi, podróżuję także w głąb siebie i wciąż rozwijam skrzydła.
Dziś już nie potrafię inaczej żyć. 
O tej ogromnej potrzebie tworzenia już Wam kiedyś opowiadałam, ale nie byłoby tego wszystkiego, gdyby nie Wy, którzy mnie motywujecie, dajecie swoje błogosławieństwo na dalszą drogę i wolną rękę w tym tworzeniu, a zatem swoje zaufanie.
Dziękuję. 
To wielka rzecz.

Północne Włochy


Zastanawiałam się co jest moją mocną stroną w malowaniu, czy jest coś, co w pewien sposób pozwoli mi błysnąć wśród tylu wspaniałych koleżanek i kolegów, wypracować własny styl...
I wiecie co?
Chyba już nie ucieknę od krajobrazów...
Od Was dowiaduję się rzeczy, zdawałoby się... oczywistych, a moja nocna Kaśka po fachu stwierdziła, że mam romantyczny styl malowania.
Dziś wielki dzień, bo pokażę Wam podróż zapisaną na porcelanie - malowaną właśnie w taki sposób.

Sami oceńcie jak to ze mną jest :)


listopada 24, 2017

Coś na szczęście... czyli Żyd w sieni - pieniądze w kieszeni :)

Coś na szczęście... czyli Żyd w sieni - pieniądze w kieszeni :)

Dopomóc szczęściu nie zaszkodzi...


Lubimy wierzyć w moc różnych przedmiotów, które przyniosą nam szczęście, zapewnią zdrowie, pomyślność i bogactwo. 
Ponoć połowa z nas wierzy w różne wróżby, przesądy, i nadprzyrodzone moce.
Może nie dosłownie, ale coś w nas jest takiego, co każe przekazać z pokolenia na pokolenie tą wiedzę tajemną...
Sama noszę swój szczęśliwy kamyk przy sobie.   
Mam go od ponad pięciu lat i chyba działa.
A tak...
W końcu jest we mnie jakiś tam pierwiastek wiedźmy, intuicją zwany.
Lubię to w sobie, choć są tacy, którzy wierzą w to bardziej niż ja sama :)
Któż z nas nie łapie się za guzik na widok kominiarza... lub nie zachowuje czterolistnej koniczyny?
Wierzyć, nie wierzyć... nie zaszkodzi pozaklinać los.

Tak więc słonie na szczęście z trąbą do góry, żaba zapożyczona z feng shui, budda z dużym brzuchem do głaskania... co kto woli.
Ja tam wolę te nasze, swojskie czary mary, takie babcine.
Więc po kolei. Kominiarz już był, koniczyna także. 
Zostaje podkowa na szczęście, łuski karpia z wigilii w portfelu, by kiesa pełna zawsze była. Doczytałam też, że warto mieć szyszki w drewnianej misie lub figurkę bociana, co też niesie dostatek.
Interesujące jest posiadanie miotły zawieszonej gdzieś przed wejściem... ma ona chronić przed złym okiem, cokolwiek to znaczy.
Na konec zostawiam portret żyda na szczęście.
Mówi się, że posiadanie takiego wizerunku to gwarancja sprzyjania fortuny. Warunkiem jednak jest to, że żyd musi być koniecznie stary, z siwą brodą i pejsami, zatem mądry i doświadczony i koniecznie musi liczyć złote monety...
Obrazy z żydami może nie są już tak modne... różnie się na to patrzy... ale gdyby tak przemycić taki talizman na szczęście w nieco innej formie...

Kubki na szczęście


Nie wiem skąd mi się wział pomysł namalowania tych kubków.
Malowane na podstawie popularnych obrazów znalezionych w internecie.
Po prostu chciałam by powstały... takie właśnie na szczęście.
Czy będą działać ? 
Nie wiem... malując nadałam im taką energię...
Może ktoś zechce sam sprawdzić ?








                                           Pozwólmy czasem by czary zadziałały ;)
                                     
                                                            Dobranoc mili 

listopada 17, 2017

Literatura kobieca na zimowe wieczory i kubki inspirowane okładkami

Literatura kobieca na zimowe wieczory i kubki inspirowane okładkami

Kubki dla ulubionej autorki


Na początku były kubki...
...a może jednak książki. 
Jednak nie. Na początku właściwie to była Basia.
Opowiem po kolei.
Basia, moja ulubiona fanka czytania, jest pomysłodawczynią, a Kocikowa Dolina wykonawcą pewnych kubków i świątecznej filiżanki.
Porcelanka, jako skromny upominek od serca, dla wspaniałej autorki Gabrieli Gargaś , za jej cudowne pióro, które potrafi z każdego czytelnika wydobyć najgłębsze emocje...
Tak więc...
Najpierw Basia uświadomiła mi, że na polskim rynku objawiła się świetna pisarka literatury dla kobiet, później malowały się kubki nawiązujące do najnowszych jej powieści.
Inspiracją zaś, były okładki książek, oraz informacja, że autorka uwielbia piwonie i bzy...
Dopiero na końcu samo czytanie...


Powieści Gabrieli Gargaś


Kiedyś założyłam sobie, że jeśli recenzja, to pojedyńczo, subiektywnie i rzetelnie...
Dziś robię mały wyjątek.
Któż nie lubi bonusów :)
Proponuję Wam trzy tytuły, i wszystko jedno po który sięgniecie najpierw... 
Książki pełne magii, ciepła, radości i smutków, pełne historii z życia każdego z nas... ale najważniejsze, że przepełnone miłością, która jest napędem wszystkiego co najlepsze w życiu.
Kto raz wyciągnie dłoń po książkę tej autorki, już na zawsze pozostanie pod jej urokiem.
Im więcej, tym mniej, więc czytajcie mili...

Zanim wstanie dla nas słońce   
o decyzjach, o konsekwencjach i odpowiedzialności... o życiu, które mogłoby być życiem każdej z nas i o tym, że po nocy zawsze przychodzi dzień...

Taka jak ty
powieść o prawdziwej przyjaźni, miłości, o życiu w cieniu choroby i nadziei na lepsze jutro.

Wieczór taki jak ten
Cudowna opowieść o magii świąt, spełnianiu się życzeń, o miłości i szczęściu, które czeka za rogiem na swój czas.


listopada 11, 2017

Pomiędzy błękitami musi być kontrast i zebra dla dwojga na filiżankach

Pomiędzy błękitami musi być kontrast i zebra dla dwojga na filiżankach

Pomiędzy błękitami...


Jak każdy twórca, uwielbiam wyzwania.
Niezwykłe zadania dają dreszcz emocji w oczekiwaniu na efekt końcowy...
Jednak zanim w swojej głowie ułożę plan działania, zobaczę zarys przyszłej pracy i zbiorę się w sobie by rozpocząć, musi upłynąć odpowiedni czas, by wszystko nabrało tak zwanej mocy urzędowej, lub bedąc bliżej prawdy... musi zacząć głośno tykać  zegar, odliczając godziny zakończenia realizacji.
To już motywuje, gwarantuję Wam :)

Jestem w trakcie niesamowitej przygody z błękitami, lazurami i turkusami... Nie mogę Wam zdradzić co się maluje w pracowni... jeszcze nie czas. 
Powiem tylko, że pierwsza część zadania zaliczona i żeby nie popaść w rutynę, trzeba mi te błękity, lazury i turkusy nieco rozmyć.
W takich chwilach dobrze jest zadziałać na zasadzie kontrastów. 
Tak jak w dobrej kuchni połączenie karmelu z solonymi orzechami, jak kozi ser z miodem... pozwala na dotykanie smaków i gwarantuje ucztę dla podniebienia, tak w pracowni takie działanie pomaga nie stracić natchnienia, wciąż malować z duszą i zagwarantować ucztę dla oczu...
Tak więc mała przerwa pomiędzy błękitami i malują się nie błękitne rzeczy, które...
...pokażę w późniejszym terminie :)

Zebra w roli kontrastu 


Ale skoro o kontrastach, miodzie z serem i karmelu z solą...
Dziś taki kontrastowy zestaw dla dwojga.
Wzór autorski... 
Voila.


listopada 08, 2017

Zegarmistrz świata... i sielskie, zimowe krajobrazy malowane z potrzeby

Zegarmistrz świata... i sielskie, zimowe krajobrazy malowane z potrzeby

A za oknem noc...


Coraz ciemniejsza noc.
W kominku buzuje ogień. Płomienie liżą ze smakiem drewno, pomrukując z zadowolenia... prawie tak samo jak moje koty, które teraz śpią najedzone obok mnie.
Jesień w tym roku taka łaskawa. Wybarwiła liście na wszystkie możliwe kolory i pozwoliła nacieszyć  nimi oczy...
Zbliża się czas zimowego spowolnienia, czytania książek i parzenia ziołowych herbat.
Ani się obejrzę, jak dobijemy do brzegu kolejnego roku...
A zegarmistrz świata, nie bacząc na niczyje protesty, pcha te swoje wskazówki wciąż do przodu. Mimo tego całego spowolnienia.
Tik - tak, tik - tak.
Tylko patrzeć, kiedy z nieba sypnie białym puchem...
Ten rok u mnie, jest rokiem zmian. Powiada się, że zmiany następują co siedem lat.
Zanim jednak ta kolejna siódemka stanie się faktem, mam zamiar cieszyć się każdą chwilą i każdym drobiazgiem, bo nie wiadomo w którą stronę to wszystko zmierza :)
Jednak jako zagorzała optymistka, która zawsze widzi szklankę do połowy pełną... wyciągam rękę tylko po to, co dobre...  gdzieś przeczytałam, że każda zmiana jest trudna na początku, burzliwa w trakcie i cudowna na końcu  :)


Zimowe, sielske krajobrazy



I tym sposobem doprowadziłam Was do tego momentu, gdzie mogę zimowe kubeczki pokazać, które namalowałam, bo zwyczajnie potrzebowałam je namalować...
Inspirując się obrazami U. Lemańskiej i kolorystyką Nietypowj pracowni powstały te dwa wzory.
Takie, na których śnieg sobie pada i wcale nie czuć zimna, a zima bajkowa zachęca do baraszkowania w tym śniegu... a na ten prawdziwy przyjdzie jeszcze czas.
Miałam tą zimę namalować na bombkach. Może innym razem...


listopada 03, 2017

Ludzie listy piszą i znowu pupile na porcelanie

Ludzie listy piszą i znowu pupile na porcelanie

Dzień telefoniczny



Raz na jakiś czas przytrafia mi się tak zwany dzień telefoniczny.
Taki dzień zdarza się wtedy, gdy jestem sama w domu i nic pilnego na mnie nie czeka. 
Wszystkie inne zajęcia idą na bok gdy dopada mnie głód kontaktów przeróżnych.
Co tam porządki w szafie, jeszcze można coś tam upchnąć, więc żle nie jest. Suszarka z praniem na środku pokoju? Poczeka. I tak czeka na mnie. 
Słoiki stoją od tygodnia na blacie w kuchni... Widocznie nikomu nie przeszkadzają...
I tak zerkam na tą szafę, słoiki i... 
...i odwracam się na pięcie :)
Wtedy z ogromną przyjemnością nadrabiam pielęgnowanie kontaktów.
Dzwonię do centrum i na wybrzeże, czasem za ścianę a czasem i kilka ulic dalej...  dzwonię też do tych, którzy właśnie o mnie myśleli i mieli już zadzwonić... ale byłam pierwsza ;) no i jeśli uda mi się dodzwonić, to Kraków też zaliczam :) 
Trochę sarkastycznie ale jednak z humorem... Fajnie mieć dokąd dzwonić ;)

W Kocikowej Dolinie też zdarzają się takie dni...
Nigdy takiego nie przewidzę...
Dzień telefoniczny w Kocikowej Dolinie polega na rozmowie z przeróżnymi osobami w formie pisanej. Zaczyna się od zwykłych grzecznościowych zapytań, a często zamienia w interesujące znajomości...
Możliwości internetu nie przestaną mnie fascynować chyba nigdy :)



Pupile na kubkach


Dziś też nie przewidziałam takiego dnia... a spędziłam go na rozmowach ze świetnymi dziewczynami,  miłośniczkami psów różnych ras... 
I wiecie co?
To nie tylko wymiana suchych faktów na temat malowania... często jest to wymiana myśli, kilku serdeczności z głębi serca, czasem ciekawostek z życia i o życiu... rozmowa w tej formie jest po prostu czystą przyjemnością. 
Właśnie po dzisiejszych rozmowach z miłośniczkami piesiuśków, pokażę kolejne portrety pupili... 
Te poniżej to skarby z hodowli Muchitto  :)









                                     Ciąg dalszy nastąpi.... jest jeszcze wiele pupili do namalowania :)




Copyright © 2014 Kocikowa Dolina , Blogger