Wysokie płoty tato grodził... i porcelana w malwy malowana

W babcinym ogrodzie

Od czego by tu zacząć...

Chyba od tego, że zawsze byłam ciekawa świata. 

Dziś trudno ocenić skąd taki włóczęga we mnie i duch niepokorny...

Po kim te geny wolności ?

Byłam wszędobylską dziewczynką, którą trudno było upilnować. Chyba najtrudniej miał dziadek... 

Nawet z drewnianym płotem potrafiłam sobie poradzić... a on przybijał te sztachety i przybijał.

Zmieniono ogrodzenie na nowoczesną siatkę, to Kaśka zwiała jak rasowy uciekinier, robiąc podkop pod nią. Gdzie ja wtedy nie byłam. 

Odwiedzałam wszystkie okoliczne ciotki i nie ciotki. Nie prędko można było mnie zlokalizować. 

Do czasu, aż powstały murki pod siatką i wtedy...

Wysokie płoty tato grodził... 

śpiewali :)

A ogród kwitł na żółto, różowo i fioletowo. 

Rosły łubiny, malwy, georginie i jakieś żółte kwiaty, których nazwy do dziś nie znam. Nawet mlecze sobie rosły w trawie i nikomu nie przeszkadzały że rosną. Nadawały się na wianki i było świetne zajęcie.

Pamiętam, że nikt nie krzyczał kiedy zrywałam te kwiaty i robiłam bukiety.

Pewnie wszyscy się cieszyli, że Kaśka ma zajęcie i wciąż jeszcze siedzi na podwórku. Do czasu, aż poczułam żyłkę handlowca i wycięłam babciny szczypiorek. 

Ale o tym innym razem :)

Pod oknem stała blaszana balia, nie jakiś tam dmuchany basen, do której dziadek nalewał ze studni wodę, a ja nie mogłam się doczekać, kiedy ogrzeje ją słonce...

Ten ogród babciny był dużo większy. Istny raj. Nawet prywatny strumyk płynął przez środek poletka i znikał gdzieś pomiędzy brzozami. Po latach strumyk okazał się być rowem melioracyjnym, ale co tam. 

Kiedy malowałam te malwy, przypomniała mi się właśnie ta część mojego życia i pewnie trochę to wszystko pasuje do siebie... co myślicie ?

                              A poniżej piosenka, którą mi tak chętnie śpiewano z satysfakcją :)