Podróże... małe i duże, kulinaria i sentymentalny kubek z samochodem

Zima, zima, zima

Myślałam, że jak opublikuję trochę wiosny, to ona przyjdzie nieco wcześniej.

Niestety, nie udało się przywołać jej tulipanami... 

Zaplanowałam sobie wyjazd na moje ukochane wybrzeże, data ustalona, bilety wykupione, a tu się okazuje, że bieliznę termoaktywną do walizki zamiast bikini spakować muszę. O losie.  

Zima nie odpuszcza, nie ma lekko...

Na pogodę wpływu nie mam, geoinżynieria jest poza moim zasięgiem, ale jako wiedźma rzekoma, ewentualnie mogę pozaklinać aurę, rzucić kilka myśli w przestrzeń, powzdychać, jechać i czekać na efekty.

Włóczęgostwa nawet mrozy nie są w stanie powstrzymać ;)

Obiecałam sobie, że w miarę możliwości, raz w miesiącu wybiorę się na małą lub całkiem dużą wycieczkę... dla chcącego, to sami wiecie.
Tylko czasem się zastanawiam dokąd musiałoby mnie ponieść, żeby to była duża podróż.

Wybrzeże to marcowy temat.
Opowiem później.

A co było w lutym ?

W lutym Kraków - ulubione, jak na razie, miasto moich dzieci, gdzie mieszkają od kilku lat.
Każdy ma swoje sentymenty. U mnie na liście goszczą może inne miasta, bo i sentymenty inne, ale za to w Krakowie mam kilka ulubionych miejsc.
Jako że ta dieta cud wciąż trwa, to dziś o pysznym miejscu...
Co się nie nakarmię to dooglądam, doczytam...
Dziś polecam Wam włoską restaurację IL PIATTO  na Rakowickiej 19.
Już na wstępie, niebanalne menu uruchamia nam wyobraźnię. Interesujące połączenie składników sprawia, że czas oczekiwania wydłuża się... dobrze, że serwują smaczną poczekajkę.
Kiedy dania wjadą na stół, rozpoczyna się podróż kulinarna...
Połączenie smaków jest tak nieoczywiste, że w trakcie rozkoszowania się nimi, zdziwienie przechodzi w aprobatę i zadowolenie.
Ja testuję buraki. No lubię zwyczajnie.
Sprawdźcie kiedyś...

Samochód z przeszłości

O celu podróży już było, więc teraz z powodzeniem mogę opublikować perełkę...  

Żeby podróżować, trzeba mieć czym...

Oto Duży Fiat, wspaniały pojazd, relikt przeszłości... kiedyś szczyt  techniki na szosach, dziś zabytek sentymentalny, który niczym wehikuł czasu, cofa nas conajmniej 25 lat wstecz... mnie trochę bardziej w głąb, ale przecież się nie przyznam ;)

Sama takim pomykałam... ech...

Kubek był prezentem od Sylwii dla kogoś wyjątkowego, kto też z takim ech... spogląda na ten kubek.

Liczę, że właśnie tak jest...

         

                                                                   Poniżej oryginał

                                                                  Pozdrawiam nocą - Kasia