O zaginaniu czasoprzestrzeni i o psie, który nie jeździł koleją

Rozciągnąć czas

Mało mnie tutaj ostatnio, co nie znaczy, że nic się nie dzieje... wręcz odwrotnie, dzieje się, i to dużo, a do tego wszystko na raz, jakby się zmówiło to coś, co się dzieje tak hurtem.

No nie ogarniając przecież i tak ogarniam... bo nie ma wyjścia... w swoim tempie oczywiście :)

Czasem to już sama nie wiem, czy to ja nie nadążam, czy czas biegnie coraz szybciej. 

No bo jak wytłumaczyć fakt, że przed chwilą chciało mi się wiosny, a tu już przekwitają azalie i rododendrony w ogrodzie... 

Czy ktoś z Was też zauważa coś takiego? Takie anomalia jakieś, tudzież wybryki czasoprzestrzenne?

Czy może tak szybko wszystko się dzieje, że nie nadążacie nawet tego zauważać.

Dajcie znać, że nie jestem sama...

Pod koniec roku pisałam Wam TUTAJ, że ten rok mam na spełnianie marzeń, zachcianek i generalnie wszystko do przodu...

Właśnie zastanawiam się czyich dokładnie marzeń i zachcianek ;)

Miały być moje, a ja tu spełniam wszystkie wokół ostatnio... i ja się dziwię, że mi te rododendrony zamienią się za chwilę w czereśnie... dosłownie :)

A to wszystko przez to, że znowu zaginam czasoprzestrzeń, robię wszystko na raz i staram się rozciągnąć czas...

Opowiadam dziś o tym wszystkim, bo chyba zamieszkam na stałe w necie, by sprostać swoim i cudzym zachciankom... co w sumie lubię conajmniej tak bardzo, jak swoje kropeczki :)

No dobrze... ale co tu robi pies?

Pies? Jaki pies?

O psie...

Kto mnie zna to wie, że jako miłośniczka kotów, mieszkam z dwiema rozczochranymi kotkami, które ledwie się tolerują, ale wyjścia nie ma bo dom jeden.

Jednak co jakiś czas wpada na dłużej pewien pies...

Pies ten ma swój dom i swoją rodzinkę, ale z upodobaniem wraca do nas i nie wiedzieć dlaczego, z oddaniem udaje członka naszej rodziny przez kilka dni. Ma nawet u nas swoje imię, na które reaguje, a wołamy na niego Majster :)

Majster ma też miskę i jedzenie, bo skoro wpada na kilka dni w odwiedziny, to gościmy go z przyjemnością :)

I wiecie co? Gdyby nie świadomość, że ma swój dom, pozwoliłabym mu znowu zostać... bo nawet koty go lubią. 

Myślę, że pomału przygotowuję się do ewentualnego posiadania kolejnego przyjaciela domu... w przyszłości oczywiście...

A dziś, przy okazji opowieści powyższej, przedstawiam Wam Pixela, który jest najważniejszym członkiem swojej rodziny i każdy jego przyjaciel ma kubek z jego podobizną, nawet kumplel Marek :)

                           
                                                  Z pozdrowieniami nocą - Kasia :)